kończyn dolnych
Encyklopedia PWN
med. przewlekła postać zakażenia skóry i tkanek głębszych (także kości) wywoływana przez mieszaną florę bakteryjno-grzybową;
porażenie, paraliż, bezwład,
med. całkowita utrata siły mięśniowej, niemożność wykonywania jakichkolwiek ruchów czynnych porażoną częścią ciała;
dział chirurgii zajmujący się operacyjnym leczeniem chorób tętnic i żył obwodowych;
angiografia
radiologiczna metoda wizualizacji naczyń krwionośnych w poszczególnych częściach ciała lub narządach.
[gr. angeíon ‘naczynie’, gráphō ‘piszę’],
angioplastyka
med. zabieg leczn. mający na celu powiększenie światła zwężonego naczynia krwionośnego;
[gr.],
bekon
peklowane połówki tuszy wieprzowej pochodzące z młodych (6–8 miesięcy), właściwie żywionych tuczników mięsnych (o masie żywej 84–95 kg) odpowiednich ras (np. wielka biała pol. i ang., biała zwisłoucha pol.), właściwie przygotowane (z chłodzonego mięsa, kształtem zbliżone do prostokąta, pozbawione głowy, dolnych części kończyn, kręgosłupa, kości miednicy i mostka);
[ang. bacon],
